Gedicht van Duizendpoot Joke

OBSESSIE                                                                               

 

Wat bezielt een mens om te gaan bridgen?

Om je door je maat of het resultaat op te laten hitsen?

Voor je het weet, raak je helemaal van de kaart.

Is zo’n spelletje dat nu eigenlijk wel waard?

 

Ja! zullen de meeste leden wel beamen.

Je kunt je steeds meer en meer bekwamen.

En, ach, je maat bedoelt het niet zo kwaad.

Het was slechts een goed bedoelde raad.

 

Soms is de drive echt armoetroef.

Echt niks vlot, alles loopt stroef.

De hele avond zit je op honneurs te azen,

maar ze slippen gewoon door de mazen!

 

Soms loopt het spel wel van een leien dakje.

Je int slagen, eenvoudig en op je gemakje.

Een machtig gevoel, alle troeven in handen.

Het contract kan gewoon niet stranden.

 

Maar, na een drive kun je je ook behoorlijk down voelen

en wil je de depressie met alcohol wegspoelen.

Helaas, na een neutje, een biertje of ‘n wijntje of vijf

zit het onbehagen nog steeds in je lijf.

 

De volgende week met de kippen op stok

en op dinsdagavond waag je wederom de gok.

Nog steeds moedeloos ga je de kaarten wassen,

voornemens niét of juist wél op tijd te passen.

 

Het groene kleedje, de biddingbox en de spellen.

Je voelt de uitdaging toch weer opwellen.

Bridge valt beslist onder de verslavingen.

En als de drive dan eindelijk begint, kun jij wel zingen!

 

Een jubileumbridgefeest is dus een uiterst welkome uitkomst.

Van bestuur en TC werkelijk een fantastische vondst.

Kom je behalve op dinsdagavond ook op donderdag overdag aan je trekken.

 

U bent het vast met me eens: bridge is heus een beetje voor de gekken!